مؤلّف گوید: این دعا همان دعای رسول خدا صلی اللّه علیه و آله در روز بدر و احزاب، و دعای حضرت سید الشهدا علیه السّلام در روز عاشورا است، و جز این دعا دو دعای دیگر از حضرت روایت شده که در روز عاشورا خواندند، یکی دعایی است که به حضرت سجاد علیه السّلام تعلیم فرمودند، زمانی که ایشان را به سینه خود چسباند در حالی که از بدن مبارکشان خون می جوشید، و این دعا را برای حاجت و نیاز مهم و اندوه و بلای سخت و امر بزرگ دشوار می خوانند، و آن دعا این است:
بِحَقِّ یس وَالْقُرْآنِ الْحَکیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلی حَوآئِجِ السّآئِلینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمیرِ یا مُنَفِّساً عَنِ الْمَکْرُوبینَ یا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغیرِ یا مَنْ لایَحْتاجُ اِلَی التَّفْسیرِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بی کَذا و کَذا
به
حق یس و قرآن حکیم، و به حق ط و قرآن عظیم، ای که بر نیازهای خواهندگان توانایی،
ای که آنچه در باطن است می دانی، ای خارج کننده غم و اندوه از گرفتاران، ای
گشاینده غم از غمناکان، ای رحم کننده به پیرمرد، ای روزی دهنده به کودک صغیر، ای
که نیاز به تفسیر نداری، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و با من چنین و چنان
کن. و حاجت خود را بخواه.
پنجم: از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: دست خود را به
جانب آسمان برداشت و گفت:
رَبِّ لاتَکِلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَةَ عَیْنٍ اَبَدَاً لا اَقَلَّ مِنْ ذلِکَ وَلا اَکْثَرَ
ای پروردگارم هرگز چشم برهم نهادنی مرا به خود وامگذار نه کمتر از این و نه بیشتر ششم: و از آن حضرت روایت شده: این کلمات را می گفت:
اِرْحَمْنی مِمّا لاطاقَةَ لی بِهِ وَلاصَبْرَ لی عَلَیْهِ
بر آنچه تابش را ندارم و بر آن توان صبر برایم نیست به من رحم کن هفتم: از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: بگو:
اَللّهُمَّ اِنّی اسْئَلُکَ بِجَلالِکَ وَ جَمالِکَ وَ کَرَمِکَ اَنْ تَفْعَلَ بی کَذا وَ کَذا
خداوندا
به جلال و جمال و کرمت از تو می خواهم با من چنین و چنان کنی هشتم: از فضل بن یونس
نقل شده: موسی بن جعفر علیه السّلام به من فرمود که بسیار بگو: الّلهمّ لا تجعلنی
من المعارین و لا تخرجنی من التّقتصیر یعنی: خدایا مرا از کسانی که ایمانشان عاریه
و ناپایدار است قرار مده، یا مرا از کسانی که آنها را به خودشان وانهادی، همانند
چهارپایی که مهارش را به گردنش افکنند و او را به چراکردن رها کنند، که هرکاری
بخواهد بکند، و هرکجا بخواهد برود و مرا از تقصیر بیرون مکن، یعنی چنان مکن که من
خود را مقصّر ندانم، بلکه چنان باشم که همیشه خود را مقصّر در گاه تو بدانم.
نهم: از حضرت باقر علیه السّلام روایت شده: حق تعالی
مردی از بادیه را به سبب این دو کلمه که به آن دعا کرد آمرزید:
اَللّهُمَّ اِنْ تُعَذِّبْنی فَاَهْلٌ لِذلِکَ اَنَا وَ اِنْ تَغْفِرْلی فَاَهْلٌ لِذلِکَ اَنْتَ
خدایا
اگر عذابم کنی، من سزاوار آنم، و اگر بیامرزی ام تو شایسته آنی. دهم: از داور رقّی روایت شده: از حضرت صادق علیه السّلام می
شنیدم، بیشتر چیزی که در دعا به آن اصرار می ورزید، خدا را به حق پنج تن: محمّد و
امیر مؤمنان و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام می خواند.
یازدهم: از یزید ضایغ روایت شده: به حضرت صادق علیه
السّلام گفتم: خدا را برای ما بخوان، حضرت این دعا را برای ما خواند: اللّهمّ
ارزقهم صدق الحدیث، و اداء الامانة، و المحافظة علی الصّلوات، الّلهمّ انّهم احقّ
خلقک ان تفعله بهم، الّلهم افعله بهم.
دوازدهم: این دعا را که امیر مؤمنان می خواند بخواند:
اَللّهُمَّ مُنَّ عَلَیَّ بِالتَّوَکَّلِ عَلَیْکَ وَالتَّفْویضِ اِلَیْکَ وَالرِّضا بِقَدَرِکَ وَ التَّسْلیمِ لاَِمْرِکَ حَتّی لا اُحِبَّ تَعْجیلَ ما اَخَّرْتَ وَ لاتَاْخیرَ ما عَجَّلْتَ یا رَبَّ الْعالَمینَ
خدایا به توکّل بر خودت، و واگذاشتن به نگاهت، و خشنودی به تقدیرت، و تسلیم در برابر امرت بر من منّت گذار، تا شتاب آنچه را تأخیر انداختی، و تأخیر آنچه را در آن شتاب کردی دوست نداشته باشم، ای پروردگار جهانیان.
درباره این سایت